İSTANBUL İSTANBUL OLMAZDI

 

İSTANBUL İSTANBUL OLMAZDI

Sen olmasan bu şehirde İstanbul İstanbul olmazdı bende

Dalgalar böyle mavi mavi dalgalanmazdı gönlümde

Işıklar rengarenk parlamazdı gece sahilde

Vakit buldukça yürürüm Kız Kulesinden, Hareme

Eminönü, Cihangir, Nişantaşı, Beyoğlu karşı gecede

Seyreylemezdim belki de şimdi hangisindesin diye

Cumartesi akşamları Üsküdar Balaban tekke evinde

Tasavvuf müziği meşkini dinlemezdim udun sesinde

Sen olmasan bu şehirde İstanbul İstanbul olmazdı bende

Sevdalı olmak, merak etmek başka güzel bu şehirde

Görmesen görüşmesen de, bilinsen bilinmesen de

Nedenli nedensiz çaresizlikler diyarı bu ilde

Dalgalar özgürlük türküsünü fısıltıda söyleseler de

Martılar aşk-ı çığlık çığlığa dillendirseler de

Koşturmaktan kimseler anlamasalar bile

Kalabalığın gürültüsü yolların uğultusu ninni gibi gelmese de

Özlemle, umutla, sevdalı hasretle beklemek çaresizliklerde

Sen olmasan bu şehirde İstanbul İstanbul olmazdı bende

Aynı zamanı ve Dünya’yı seninle paylaştığıma şükretsem de

Yalnızlığı tanımadım, sen varsın her zaman can özümde

Neden bu sevda, sebebi ne? Niye ? Cevabı bilmesem de

Aşkın büyüklüğüne inandığımdan olsa gerek herhalde

Kalbe sığmadı, aklım tutamadı sevdan ruhumun emanetinde

Ruhumla sevdim seni beklentisizce, İstanbul’da değilse

Evrende buluşulur belki de sonraki boyutta zamanı gelende

Görmemiş olsaydım seni ömrümde yaşamış olmazdım elbette

Sen olmasan Aşk-ı tanımazdı asla bu can özünde

Sen olmasan bu şehirde İstanbul İstanbul olmazdı bende

 

“Şeffaf Kadın Masum Aşkı Rüzgara Bıraktı” isimli şiir kitabından.